Rewizja nadzwyczajna

Do zażalenia należy odpowiednio stosować przepisy o procesie (art. 394-397 k.p.c.). W postępowaniu egzekucyjnym nie jest dopuszczalna rewizja ani skarga

o wznowienie postępowania. Dopuszczalna jest natomiast rewizja nadzwyczajna od postanowienia sądu kończącego postępowanie w sprawie, w tym także od postanowienia sądu co do przybicia na rzecz licytanta nieruchomości, jako że jest to orzeczenie kończące samodzielną część postępowania egzekucyjnego z nieruchomości (orz. SN z dnia 4 stycznia 1973 r., III CRN 344/72, OSNCP 1973, poz. 144).

Każda osoba, której prawa zostały naruszone, może wnieść zażalenie, z wyjątkiem jednak wypadków, gdy wyraźny przepis kodeksu uprawnia do wnie-sienia zażalenia tylko określone osoby, jak wierzyciela i dłużnika (art. 870 k.p.c.) lub strony i organ egzekucji administracyjnej (art. 773 § 3 k.p.c.). Poza tym zażalenie może wnieść prokurator i organizacja społeczna (art. 7, 8 k.p.c.).

Poza skargą na czynności komornika, zażaleniem na postanowienie sądu kodeks wymienia jeszcze – jako inny środek zaskarżenia – zarzuty przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji (art. 1027-1028 k.p.c.). Por. uwagi do art. 1027 i 1028 k.p.c.