Gdyby sąd nie określił tych rzeczy w zarządzeniu tymczasowym, wówczas komornik przed dokonaniem zajęcia rzeczy obowiązany jest z urzędu ustalić powyższe okoli-czności.
3. Komornik dokonuje sprzedaży rzeczy ulegających szybkiemu zepsuciu na miejscu i to niezwłocznie (art. 864 § 2 pkt 2 k.p.c.), stosując przepisy dotyczące sprzedaży zajętych ruchomości (art. 864 i nast. k.p.c.) Należy zaznaczyć, że nie ma skargi na udzielenie przybicia ruchomości ulegających szybkiemu zepsuciu (art. 870 § 1 zd. ostatnie) oraz, że nie jest dopuszczalne przejęcie ruchomości przez wierzyciela, jeżeli licytacja nie doszła do skutku, ponieważ cenę ze sprze-daży rzeczy komornik składa do depozytu sądowego na zabezpieczenie roszczeń wierzyciela (art. 751 § 2 zd. drugie k.p.c.).
4. Po dokonaniu zajęcia przez komornika każdej ruchomości, w tym także rzeczy ulegających szybkiemu zepsuciu, na wniosek dłużnika skierowany do sądu, sąd może po wysłuchaniu wierzyciela zarządzić jej sprzedaż. Właściwy jest tu sąd, który wydał zarządzenie tymczasowe. Wysłuchanie wierzyciela odbywa się według reguł określonych w art. 760 § 2 k.p.c. Jeżeli wierzyciel wyraził zgodę na sprzedaż rzeczy, to właściwie brak podstaw do odmowy sprzedaży przez sąd. Natomiast przy braku zgody wierzyciela, sąd – po rozważeniu interesów obu stron – wyda odpowiednie postanowienie. W razie sprzedaży uzyskane pieniądze komornik składa do depozytu sądowego na zabezpieczenie roszczeń wierzyciela (art. 751 § 2 zd. drugie k.p.c.).
Leave a reply