Procesowa niedopuszczalność zajęcia ruchomości

Z art. 7671 k.p.c. wynika, że sam fakt zajęcia ruchomości wchodzących w skład majątku wspólnego, mimo braku klauzuli wykonalności przeciwko mał-żonkowi dłużnika, nie stanowi podstawy unicestwienia tej czynności, chyba że czynność ta była proceduralnie niedopuszczalna z mocy art. 845 k.p.c. albo naruszała prawa małżonka dłużnika w świetle art. 41 § 2 i § 3 k.r.o. Gdyby bowiem brak klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika stanowił procesową niedopuszczalność zajęcia ruchomości wchodzących w skład majątku wspólnego, ustawodawca nie dopuściłby w art. 7671 k.p.c. możliwości badania materialnoprawnej podstawy zajęcia, lecz sam brak klauzuli wykonal-ności uznałby za podstawę unicestwienia tej czynności (z uzasadnienia uchwały składu siedmiu sędziów SN z dnia 30 czerwca 1987 r., III CZP 41/86, OSNCP 1988, z. 1, poz. 3).

2. Zażalenie na wydane przez sąd postanowienie w trybie § 1 art. 7671 k.p.c. przysługuje wierzycielowi, dłużnikowi i jego małżonkowi oraz prokuratorowi i organizacji społecznej (art. 7, 8 k.p.c.). Tygodniowy termin do wniesienia zaża-lenia biegnie od daty wydania przez sąd postanowienia. Ponieważ postanowie-nie to jest wydawane po przeprowadzeniu rozprawy, dlatego o terminie rozprawy należy zawiadomić wierzyciela, dłużnika i jego małżonka oraz prokuratora lub organizację społeczną, jeżeli zgłosili udział w sprawie. (Por. aprobującą glosę do powyższej uchwały składu siedmiu sędziów SN F. Zedlera, OSPiKA 1988, z. 7-8, poz. 166, oraz krytyczną glosę do tej uchwały K. Korzana, OSPiKA