Skarga na czynności komornika

Ad b. Żądanie, o którym mowa w art. 769 § 1 k.p.c., dotyczy szkód wyrządzonych przez komornika umyślnie lub przez niedbalstwo, a przesłanką jest wykazanie, że poszkodowany nie mógł w toku postępowania zapobiec szkodzie za pomocą środków przewidzianych w k.p.c., czyli za pomocą skargi na czynności komornika, zarzutów przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji (art. 767, 1028 k.p.c.), przy wykorzystaniu jeszcze zażalenia w razie niekorzystnego wyniku zaskarżenia czynności komornika mogą tu w rachubę jeszcze wchodzić powództwa przeciwegzekucyjne. Artykuł 769 k.p.c. uzależnia odpowiedzialność komornika i Skarbu Państwa nie od tego, czy zostały wyczerpane środki prawne przewidziane dla postępowania egzekucyjnego, lecz czy za pomocą tych środków można było zapobiec szkodzie (orz. SN z dnia 21 maja 1969 r. II CR 1 52/69, OSPiKA 1970, z. 6, poz. 1 23). W glosie do cytowanego orzeczenia K. Korzan, aprobując stanowisko SN, wyjaśnia odpowiedzialność komornika i Skarbu Państwa również w świetle art. 417 k.c. Zwraca uwagę, że poszkodowany może dochodzić od komornika wyrównania szkód także wtedy, gdy wniesienie środka prawnego było zbędne, gdyż i tak nie mogłoby to jej zapobiec. Podkreśla, że „niemożność” w rozumieniu komentowanego przepisu zachodzi także wówczas, gdy ustawa nie przewiduje dla usunięcia danego uchybienia żadnego środka prawnego (OSPiKA 1970, z. 6, poz. 123).

Przesłanką zatem odpowiedzialności komornika z art. 769 § 1 k.p.c. jest nie fakt wniesienia środka prawnego, lecz niemożność zapobieżenia szkodzie przez wniesienie takiego środka (orz. SN z dnia 16 grudnia 1961 r., NP 1965, nr