Ocena zasadności obciążenia dłużnika kosztami

Wyrazem tego stanowiska jest uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 27 listopada 1986 r., III CZP 40/86 (OSNCP 1987, z. 5-6, poz. 71), w której Sąd Najwyższy wyjaśnił, że dłużnik, przeciwko któremu wszczęta została egzekucja alimentów, mimo że dobrowolnie zaspokajał alimenty w terminie i wysokości określonej w tytule wykonawczym, może skutecznie – w drodze skargi – kwestionować czynności komornika w zakresie obciążenia go kosztami egzekucyjnymi (art. 767 i 770 k.p.c.). W uzasadnieniu uchwały podkreślono, że jakkolwiek komornik jest zobowiązany do ustalenia kosztów egzekucji, to jednak nie jest uprawniony do oceny, czy istniały w ogóle podstawy do wszczęcia przeciwko dłużnikowi egzekucji, jeżeli wierzyciel łącznie z wnioskiem złożył tytuł wykonawczy uprawniający do wszczęcia egzekucji, przeciwko dłużnikowi, a tym samym do oceny, czy istniały w ogóle podstawy do obciążenia go kosztami.

Ocena zasadności obciążenia dłużnika kosztami zbędnej egzekucji należy w tym wypadku do sądu rozpoznającego skargę wniesioną przez dłużnika w trybie art. 767 k.p.c. Dłużnik bowiem, który wywiązuje się ze swoich obowiązków zgodnie z treścią tytułu wykonawczego, nie może być pozbawiony możliwości obrony swych praw w toku postępowania egzekucyjnego. Sąd Najwyższy nie zajmował się tym, czy i kto będzie obciążony kosztami, jeżeli sąd uwzględni skargę dłu-żnika na czynności komornika. Otóż, sąd w takiej sytuacji obciąży wierzyciela kosztami poniesionymi przez dłużnika, stosując zasady wyrażone w art. 11 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. (Por. także Z. Świeboda: Koszty postępowania egzekucyjnego, PS 1993, nr 5, s. 66).