art. 810 k.p.c.

Przepis ten wyłącza przeprowadzenie omawianych czynności w dniu ustawowo uznanym za wolny od pracy oraz w porze nocnej. Według postanowienia SN z dnia 16 września 1985 r. (IV CZ 159/85) dzień uznany za wolny od pracy przez kierownictwo zakładu w trybie § 2 rozporządzenia RM z dnia 8 października 1984 r. w sprawie zasad stosowania czasu pracy w uspołe-cznionych zakładach pracy oraz zmian niektórych przepisów o czasie pracy (Dz.U. Nr 51, poz. 263) nie jest dniem uznanym ustawowo za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. i art. 165 k.p.c. (OSPiKA 1986, z. 4, poz. 109 oraz zamieszczona tam glosa krytyczna Z. Radwańskiego). Jedynie w wypadkach szczególnie uzasadnionych czynności egzekucyjne mogą być dokonywane w czasie ustawowo zakazanym, ale wyłącznie za pisemnym zezwoleniem prezesa sądu. Dotyczy to jednak wypadków wyjątkowych, np. w sprawach o odebranie dziecka, w których właśnie jego dobro wymaga podejmowania czynności bez zwłoki, a więc również w porze nocnej lub w dniu ustawowo wolnym od pracy.

Czynności egzekucyjne podjęte przez organ nie uprawniony do ich wykonania są nieważne i podlegają umorzeniu (art. 824 § 1 pkt 1 k.p.c.). Chodzi tu o taki wypadek, gdy czynności podjął organ rzeczowo niewłaściwy (art. 369 pkt 6 i art.

13 § 2 k.p.c.). Nie ma natomiast wpływu na ważność postępowania podjęcie czynności egzekucyjnej przez organ egzekucyjny miejscowo niewłaściwy. Skie-rowanie zaś wniosku do organu miejscowo niewłaściwego skutkuje przekazanie go właściwemu organowi egzekucyjnemu (art. 200, 201 i 800 § 2 k.p.c.).

Organ egzekucyjny może podjąć czynności egzekucyjne tylko w stosunku do osób podlegających jurysdykcji krajowej (art. 1006-1116 k.p.c.)