Sąd rozpoznaje sprawy egzekucyjne na posiedzeniu niejawnym, chyba że zachodzi potrzeba wyznaczenia rozprawy albo wysłuchania na posiedzeniu stron lub innych osób. W sprawach tych sąd wydaje orzeczenia w formie postanowień.
Sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym. Może jednak wyznaczyć rozprawę dla wysłuchania stron lub innych osób. Z faktu rozpoznawania spraw na posiedzeniu niejawnym płynie wniosek co do składu sądu. Poza rozprawą sąd wydaje postanowienia w składzie jednoosobowym, bez udziału ławników (art. 47 § 2 k.p.c.). Jednakże rozprawa jest obligatoryjna w wypadku rozstrzyga-nia skargi na postanowienie komornika o ukaraniu grzywną (art. 768 k.p.c.), załatwiania wniosku o ponowne wydanie tytułu wykonawczego zamiast utra-conego (art. 794 k.p.c.), posiedzenie jawne zaś ma miejsce dla wydania przez sąd postanowienia co do przybicia na rzecz licytanta, który na licytacji zaofia-rował najwyższą cenę (art. 987 k.p.c.). Jeżeli sąd jest obowiązany wyznaczyć
rozprawę bądź też z własnej inicjatywy ją wyznacza, to wówczas działa także jednoosobowo. U podstaw bowiem art. 47 k.p.c. leży założenie, że udział ławni-ków jest ograniczony do pierwszej instancji rozpatrującej sprawę merytorycznie. W postępowaniu egzekucyjnym nie rozpatruje się spraw merytorycznie i nie zachodzi potrzeba stosowania zasady wyrażonej w art. 47 k.p.c. (E. Wenge- rek w: Komentarz do k.p.c., s. 96).
2. W sprawach egzekucyjnych sąd wydaje orzeczenia w formie postanowień. Nie oznacza to jednak niemożliwości wydawania przez przewodniczącego zarządzeń, przepisy o procesie bowiem stosuje się tu odpowiednio (art. 13 § 2 k.p.c.).
Leave a reply