Art. 768.

Skargę na postanowienie komornika o ukaraniu grzywną roz-strzyga sąd po przeprowadzeniu rozprawy, na którą wezwie strony oraz osobę ukaraną. Sąd o rozprawie zawiadamia prokuratora. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

Przepis ten przewiduje skargę na postanowienie komornika o ukaraniu grzywną. Komornik może ukarać grzywną w przypadkach wymienionych w art. 762, 764, 886 § 1 i 2, art. 892 § 2 i art. 902 k.p.c. Jeżeli przepis przewidujący uprawnienie komornika do nałożenia grzywny nie określa jej wysokości to należy stosować odpowiednio art. 163 § 1 k.p.c. Grzywna nałożona na podstawie tego przepisu nie jest zamienialna na areszt zamienialne są tylko grzywny nakładane przez sąd w trybie art. 1052 i 1053 k.p.c. (por. uwagi do tych przepisów).

2. Rozpoznając skargę na postanowienie komornika o ukaraniu grzywną, sąd jest obowiązany wyznaczyć rozprawę i wezwać na nią strony, osobę ukaraną i zawiadomić o niej prokuratora.

3. Zażalenie przysługuje na postanowienie sądu oddalające skargę oraz uwzg-lędniające skargę. W pierwszym wypadku uprawnionym do złożenia skargi jest osoba ukarana, a w drugim – prokurator. Komornikowi zaś nie przysługuje prawo do wniesienia skargi. (E. Wengerek w: Komentarz do k.p.c., s. 102).