2) wynagrodzenie za pracę zostało zajęte w trybie egzekucji sądowej lub administracyjnej.

Na tle tego przepisu mogą powstać różne sytuacje wymagające podjęcia przez uspołeczniony zakład pracy odpowiednich decyzji. Nie będzie wątpli-wości, jeżeli łączna suma, która może być potrącona na poczet świadczeń ali-mentacyjnych (art. 87 § 3 k.p.), wystarcza na ich pełne pokrycie. Problem pow-staje wtedy, gdy suma ta nie wystarcza albo gdy wynagrodzenie za pracę zos-tało zajęte w trybie egzekucji sądowej lub administracyjnej.

Jeżeli suma potrącona nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich wierzytel-ności alimentacyjnych, zakład pracy powinien dalej dokonywać potrąceń, sto-sownie do art. 87 k.p., a akta sprawy wraz z potrącanymi sumami przekazać komornikowi sądowemu w celu dokonania podziału sum między wierzycieli (art. 90 k.p. i art. 796, 880, 1080, 1088 oraz 1029 k.p.c.) i zawiadomić o tym wierzycieli (art. 882 k.p.c. i 90 k.p.). Na tytule wykonawczym zakład pracy powi-nien uczynić wzmiankę o wysokości dokonanych potrąceń (por. § 53 rozp. w sprawie czynn. komorników). W wypadku zaś zbiegu potrąceń bezegzekucyj- nych na poczet alimentów z egzekucją administracyjną, dokonując dalszych potrąceń – przy uwzględnieniu dyspozycji art. 87 k.p. – zakład pracy powinien przekazać akta sprawy sądowi rejonowemu, w którego okręgu wszczęto egze-kucję, dla podjęcia decyzji, który organ egzekucyjny – sądowy czy administra-cyjny – ma dalej prowadzić łącznie obie egzekucje w trybie właściwym dla danego organu (art. 773 k.p.c. i art. 62 ustawy o post. egzek. w adm.).