Art. 802.

Jeżeli miejsce pobytu dłużnika nie jest znane, sąd ustanowi dla

niego kuratora z urzędu, gdy egzekucja ma być wszczęta z urzędu, w innych zaś sprawach – na wniosek wierzyciela.

1. Kuratora dla dłużnika, którego miejsce pobytu nie jest znane, ustanawia sąd egzekucyjny właściwy miejscowo dla dłużnika, i to zarówno wtedy, gdy egzekucja została wszczęta na wniosek, jak i z urzędu lub na żądanie uprawnionego organu. Sąd, który ustanowił kuratora, sprawuje nad nim nadzór, wydaje mu zaświadczenie, bada sprawozdania (art. 604, 605 k.p.c.). Kurator spełnia swe czynności do czasu uchylenia przez sąd postanowienia o jego ustanowieniu.

2. Komentowany przepis jest szczególny w stosunku do art. 144 k.p.c. Przebieg postępowania związany z ustanowieniem kuratora, określony w art. 144 k.p.c. odnosi się do sytuacji określonej w art. 802 k.p.c. Dotyczy to zwłaszcza ogłoszenia o ustanowieniu kuratora (art. 144 § 2 k.p.c.), uprawdopodobnienia, że miejsce pobytu dłużnika nie jest znane (art. 144 § 1 k.p.c.), skutków doręczenia pism kuratorowi (art. 144 § 3 k.p.c.).

W piśmiennictwie panuje pogląd, że ustanowienie kuratora w postępowaniu rozpoznawczym nie rozciąga się na postępowanie egzekucyjne. Ten słuszny pogląd, uzasadniony przede wszystkim art. 802 k.p.c., nie jest trafny wtedy, gdy na skutek zarządzenia tymczasowego wydanego w postępowaniu rozpoznawczym dochodzi do egzekucji. W takiej sytuacji dłużnika zastępuje w postępowaniu egzekucyjnym kurator ustanowiony w postępowaniu rozpoznawczym (E. Wengerek w: Komentarz do k.p.c., s. 185).