Art. 759 § 2 k.p.c.

wynika, że składa się on z dwóch członów. W pierwszym zawarte jest uprawnienie sądu do wydawania z urzędu komornikowi zarządzeń zmierzających do zapewnienia należytego wykonania egzekucji, w drugim zaś nadana jest sądowi władza usuwania – również z urzędu – spostrzeżonych uchybień chodzi tu o naprawę drobnych usterek w czynnoś-ciach podjętych przez komornika, a więc głównie uchybień o charakterze formalnoporządkowym, zmierzającą do zapewnienia prawidłowego toku egze-kucji. Niektóre z tych uchybień sąd może usunąć sam, a co do innych wydaje komornikowi stosowne polecenie. Tak więc sąd może sam umorzyć postępo-wanie egzekucyjne, jeżeli wierzyciel nie popierał go przez rok (art. 823 k.p.c.), natomiast tylko wyda komornikowi stosowne polecenia lub zalecenia w razie stwierdzenia, że pobrał on nieprawidłowo opłaty, zaliczkę na dowód z opinii biegłych, błędnie obliczył koszty przejazdu czy diet mu należnych, nie podjął w sprawie przez długi okres niezbędnych czynności itp. Jeśli chodzi o nadaną sądowi władzę usuwania spostrzeżonych uchybień, to należy zaznaczyć, że usunięciu podlegają uchybienia komornika dotyczące przepisów procesowych. Przykładowo można wymienić: skierowanie egzekucji do osób nie podlegają-cych jurysdykcji sądów polskich (art. 1111 § 1, art. 1112 § 2, art. 1115 § 1 k.p.c.) lub do przedmiotów wyłączonych spod egzekucji (art. 829, 831 k.p.c.), prowa-dzenie egzekucji w wypadku braku zdolności procesowej wierzyciela lub dłu-żnika i nieustanowienia przedstawiciela ustawowego (art. 818 § 1 k.p.c.), pro-wadzenie egzekucji w razie śmierci wierzyciela lub dłużnika (art. 819 § 1 k.p.c.), prowadzenie egzekucji nie należącej do organów sądowych (art. 824 § 1 pkt 1 k.p.c.) albo gdy wierzyciel lub dłużnik nie ma zdolności sądowej (art. 824 § 1 pkt 2 k.p.c.).