Art. 770.

Dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Koszty ściąga się wraz z egzekwo-wanym roszczeniem. Koszt egzekucji ustala postanowieniem komornik, jeżeli przeprowadzenie egzekucji należy do niego. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie. 1. W postępowaniu egzekucyjnym obowiązuje zasada zwrotu kosztów „nie-zbędnych do celowego przeprowadzenia egzekucji”. Katalog niezbędnych kosz-tów jest inny w razie: 1) gdy strona działa osobiście lub przez pełnomocnika nie będącego ani adwokatem, ani radcą prawnym oraz inny, 2) gdy stronę reprezen-tuje adwokat lub radca prawny. W pierwszym wypadku do niezbędnych kosztów należą: koszty sądowe, koszty przejazdu do sądu (komornika) strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego przez stronę (lub jej pełnomocnika) wskutek stawiennictwa w sądzie (w biurze komornika), choćby nie była do tego wzywana. Górny pułap stanowi tu równowartość wynagrodzenia adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu (komornika). W drugim wypadku do „niezbędnych” kosztów należą: wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony, w czym mieszczą się koszty przejazdu strony i koszty utraconego jej zarobku.

Ustalenie kosztów „niezbędnych” nie jest jeszcze wystarczające. Ustawodawca bowiem wprowadził dalsze ograniczenie przez dodanie do określenia kosztów sformułowania „celowego przeprowadzenia egzekucji”„.