Art. 808.

Jeżeli złożona w postępowaniu egzekucyjnym kwota pieniężna nie podlega niezwłocznemu wydaniu, powinna być złożona do depozytu sądowego.

1. W niektórych sposobach egzekucji pieniądze podlegają niezwłocznemu wydaniu wierzycielom. Dotyczy to pieniędzy zajętych w toku egzekucji z ruchomości (art. 852 § 1 k.p.c.) oraz egzekucji z wynagrodzenia za pracę i z rachunku bankowego, jeżeli wystarczają na zaspokojenie, roszczenia.

2. Do depozytu sądowego pieniądze powinny być złożone w wypadkach przewidzianych w art. 852 § 2, art. 941, 967, 1032 § 1, art. 1040 § 1 k.p.c. Art. 692 k.p.c. określa sąd właściwy do orzekania w sprawach o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego.

3. Komornik obowiązany jest złożyć do depozytu sądowego otrzymane od strony zabezpieczenie najpóźniej następnego dnia w tym też terminie komornik składa do depozytu pieniądze zagraniczne, papiery wartościowe na okaziciela, dokumenty, klejnoty i przedmioty ze złota, platyny i srebra oraz inne kosztowności otrzymane przy wykonaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli nie następuje niezwłoczne wydanie ich wierzycielowi. Komornik nie ma obowiązku składania do depozytu przedmiotów, jeżeli mają one być wydane w ciągu najbliższych trzech dni, a wartość ich nie przekracza 3 000 zł (§ 40 rozp. w sprawie czynn. komorników). Por. także rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia

24 września 1965 r. o zasadach i trybie postępowania w sprawach o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego (Dz.U. Nr 42, poz. 261).