Jeśli mamy do czynienia z wykonaniem utworu, założyć trzeba, że jest to wykonanie o artystycznym charakterze. Decydującym zaś wyznacznikiem tego, czy badane wykonanie można uznać za artystyczne, jest sprawdzenie, czy dotyczyło ono utworu, czy też dzieła nie stanowiącego przedmiotu praw autorskich. Jeśli konkretne wykonanie nie miało za podstawę utworu, jego poziom artystyczny nie będzie miał tutaj przesądzającego znaczenia i ewentualnie można się zastanawiać nad uznaniem go za samodzielny przedmiot praw autorskich, któiy może być dalej interpretowany w trybie artystycznego wykonania (np. w wypadku odczytania z wykorzystaniem walorów sztuki aktorskiej tekstu dzieła wyłączonego spod ochrony autorskoprawnej ze względu na posiadanie przez nie charakteru dokumentu urzędowego).
Często mamy do czynienia z sytuacją w której artystyczne wykonanie decyduje o rozpowszechnieniu danego utworu, np. twórczego dzieła muzycznego, ustalonego przez zapisanie go w postaci partytury (utrwalenie go w drodze zapisu nutowego). Dyskusyjne jest natomiast, czy za artystyczne wykonanie może być uważane wykonanie, będące jednocześnie pierwszym ustaleniem dobra niematerialnego, co decyduje o uzyskaniu przez nie statusu utworu, a czego przykładem może być choćby improwizacja muzyczna. Wątpliwość, jaka się w tym wypadku pojawia, wynika z faktu, iż artystyczne wykonanie ma być wykonaniem utworu, a więc założyć należałoby wcześniejsze istnienie tego ostatniego.
Leave a reply