Postępowanie nakazowe

W postępowaniu nakazowym sąd może wydać zarządzenie tymczasowe przed wydaniem nakazu zapłaty po wydaniu go sam nakaz stanowi tytuł zabez-pieczenia (art. 492 § 1 k.p.c.). W związku z tą ostatnią regulacją ani uwiarogod-nienie roszczenia, ani uprawdopodobnienie niebezpieczeństwa pozbawienia wierzyciela zaspokojenia nie jest wymagane. Odmienne stanowisko prowa-dziłoby do unicestwienia art. 492 § 1 k.p.c. Skoro cytowany przepis istnieje i stosownie do jego treści stanowi tytuł zabezpieczenia, czyli wystarczającą podstawę zabezpieczenia, to uzależnianie wydania zarządzenia tymczasowego od dalszych warunków nie ma racjonalnych podstaw.

4. Wyjątek od wyrażonej w § 1 zasady, że można zabezpieczyć roszczenie wymagalne w chwili wydania zarządzenia tymczasowego, przewiduje § 2 art. 730 k.p.c. Przepis ten pozostaje w związku z treścią art. 190 k.p.c., według którego powództwo o przyszłe powtarzające się świadczenie jest dopuszczalne, gdy nie sprzeciwia się temu treść łączącego strony stosunku prawnego. Treść łączącego strony stosunku prawnego sprzeciwia się wytoczeniu powództwa wówczas, gdy niedopuszczalność zasądzenia przyszłych powtarzających się świadczeń wynika bądź z umowy zawartej między stronami, bądź z przepisów ustawy, normujących obowiązek świadczenia pozwanego. Możliwe jest zatem zabezpieczenie świadczenia niewymagalnego, jeżeli: 1) można go dochodzić przed sądem, zanim stanie się ono wymagalne, 2) stanowi roszczenie o przyszłe powtarzające się świadczenie, 3) należy się za okres nie dłuższy niż za rok.