Prawo do rozporządzania utworem

Prawo do rozporządzania utworem jest prawem nadrzędnym w stosunku do prawa korzystania z niego. Oznacza to, iż rozporządzając definitywnie utworem (przenosząc prawa majątkowe do niego) podmiot uprawniony pozbywa się nie tylko prawa dalszego nim rozporządzania, ale także bieżącej eksploatacji danego dzieła (możliwości korzystania z niego), ponieważ w takiej sytuacji, chcąc skorzystać z przysługującego mu wcześniej na zasadach wyłączności utworu, będzie musiał uzyskać na to zgodę nabywcy praw majątkowych do niego.

Termin „rozporządzenie utworem”, którym ustawa się posługuje, jest terminem zbiorczym. Obejmuje on zarówno zbycie majątkowych praw autorskich, czyli „sprzedaż” utworu, analogiczną do sprzedaży rzeczy, np. samochodu (zbycia prawa własności do niej), jak i udzielenie licencji na korzystanie z utworu. Rozporządzenie utworem nie musi więc oznaczać przeniesienia majątkowych praw autorskich na inny podmiot.