Własny użytek osobisty

Własny użytek osobisty przeciwstawić należy użytkowi komercyjnemu. Użytkownik nie może więc zasłaniać się płynącym z art. 23 ustawy uprawnieniem, jeśli z odpowiedniego dysponowania danym utworem czyni sobie źródło zysku. Zachowaniem niedozwolonym, nie mieszczącym się w ustawowej konstrukcji użytku prywatnego, będzie np. odpłatne udostępnianie pozyskanego z wypożyczalni na kasecie filmu przez jego wyświetlanie przy pomocy posiadanego odbiornika wideo, nawet jeśli krąg osób wnoszących opłaty z tego tytułu ograniczałby się wyłącznie do dobrych znajomych takiego przemyślnego użytkownika.

W odróżnieniu od użytku prywatnego dozwolony użytek publiczny nie dotyczy utworów w ogólności, ale poszczególnych ich kategorii, i to w różnym stopniu, stąd też jego regulacja w porównaniu z dozwolonym użytkiem osobistym jest bardziej rozbudowana (por. art. 24-35 ustawy).