Art. 741.

1. Z komentowanego przepisu wynika, że zażalenie przysługuje na postano-wienia sądu pierwszej instancji uwzględniające wniosek o wydanie zarządzenia tymczasowego, oddalające wniosek o wydanie takiego zarządzenia, uchylające lub zmieniające prawomocne zarządzenie tymczasowe, a także na postanowienia zapadające w postępowaniu przy zarządzeniach tymczasowych, np. postanowienie, którym wierzycielowi nakazano złożenie kaucji stosownie do art. 739 § 3 k.p.c.

2. Zażalenie nie konkuruje z wnioskiem o uchylenie lub zmianę zarządzenia tymczasowego, jako dotyczącym prawomocnego postanowienia.

3. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postano-wienia, z wyjątkiem wypadku wymienionego w art. 742 § 3 k.p.c.

4. Uchylenie postanowienia przez sąd zażaleniowy lub sąd pierwszej instancji w trybie art. 742 k.p.c. nie powoduje samo przez się umorzenia postępowania egzekucyjnego. Stwarza ono jedynie podstawę do żądania umorzenia postępowania przez organ egzekucyjny (art. 825 pkt 2 w zw. z art. 743 k.p.c.).

5. Zażalenie na postanowienie w sprawie zarządzenia tymczasowego przys-ługuje stronom, tj. wierzycielowi i dłużnikowi, a także na zasadach ogólnych prokuratorowi (art. 7 k.p.c.) i organizacji społecznej (art. 8 i 61 k.p.c.).

6. Do zażalenia mają zastosowanie – za pośrednictwem art. 13 § 2 k.p.c. – art. 394-397 k.p.c.

Art. 742. § 1.