§ 3. Zażalenie na postanowienie sądu przysługuje w wypadkach w ustawie wskazanych.

1. Skarga na czynności komornika jest środkiem zaskarżenia wszystkich jego czynności, i to zarówno dokonanych, jak i nie dokonanych przez niego o tych ostatnich kodeks wyraźnie stanowi. Przysługuje ona na każdą czynność komor-nika, chyba że ustawodawca ją wyklucza, np. na udzielenie przybicia rucho-mości ulegających szybkiemu zepsuciu (art. 870 § 1 k.p.c.), albo przewiduje inny środek zaskarżenia (zarzuty przeciwko planowi podziału sumy uzyskanej z egzekucji – art. 1027 k.p.c.). Nie ma znaczenia okoliczność, w jakiej postaci komornik dokonał czynności (postanowienie, zarządzenie, faktyczne wykonanie czynności), albo jakie przepisy proceduralne zostały naruszone. Skarga na czynności komornika stanowi środek zaskarżenia w razie naruszenia przez komornika przepisów procesowych. Nie można jednak za jej pomocą bronić się przed naruszeniem prawa materialnego. Nie przysługuje ona na czynności innych podmiotów występujących w egzekucji, np. zarządcy nieruchomości, dłużnika zajętej wierzytelności. Skarga na czynności komornika stanowi też źródło informacji dla sądu w celu podjęcia czynności nadzorczych w trybie art. 759 § 2 k.p.c. Użyty w art. 767 § 1 zd. 2 termin „zaniechanie dokonania czyn-ności” nie obejmuje bezczynności powodującej przewlekłość postępowania, na którą skarga nie przysługuje (orz. SN z dnia 14 września 1973 r., I CR 250/73, OSNCP 1974, z. 6, poz. 110).