Cel art. 739 k.p.c.

Sąd może nakazać złożenie kaucji równocześnie z wydaniem zarządzenia tymczasowego, jak również i później, np. wskutek wniosku dłużnika o uchylenie lub zmianę zabezpieczenia. W zażaleniu dłużnika na wydanie zarządzenia tym-czasowego może być zamieszczony wniosek o uzależnienie wykonania zarzą-dzenia tymczasowgo od złożenia kaucji. Kaucję składa się w gotówce lub w postaci książeczki oszczędnościowej do depozytu sądowego. Uzależnienie wykonania zarządzenia tymczasowego od złożenia kaucji przez wierzyciela sprawia, że wierzyciel nie uzyska klauzuli wykonalności bez udowodnienia zło-żenia kaucji (art. 786 § 1 k.p.c.). Dłużnik uzyska piewszeństwo zaspokojenia z kaucji dopiero po uzyskaniu wyroku uwzględniającego jego powództwo o naprawienie przez wierzyciela szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia (art. 746 § 1 k.p.c.). Celem art. 739 k.p.c. jest rzeczywiste zabezpieczenie roszczeń dłużnika, które powinny wyprzedzać inne należności wymienione w art. 1025 § 1 k.p.c. (E. Wengerek w: Komentarz do k.p.c. s. 33).

5. Nie jest dopuszczalne uzależnienie wykonania zarządzenia tymczasowego od złożenia przez wierzyciela kaucji, jeżeli tym wierzycielem jest Skarb Państwa, wierzyciel z tytułu alimentów oraz wierzyciel z tytułu należności za pracę za okres nie przekraczający jednego miesiąca.

W § 4 art. 739 k.p.c. mowa jest o roszczeniach alimentacyjnych oraz nale-żnościach za pracę.