3. Żądanie naprawienia szkody przez komornika i Skarb Państwa nie jest uzależnione od wykazania, że przy wydaniu przez komornika orzeczenia lub zarządzenia nastąpiło naruszenie prawa ścigane w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego oraz że wina komornika została stwierdzona wyrokiem karnym lub orzeczeniem dyscyplinarnym albo uznana przez organ przełożony nad komornikiem (art. 41 8 § 2 k.c.).
Na podstawie § 2 art. 769 k.p.c. można dochodzić naprawienia szkody jedno-cześnie przeciwko komornikowi i Skarbowi Państwa. Artykuł 72 § 2 k.p.c. nie ma zastosowania do takiego odszkodowawczego powództwa przeciwko komor-nikowi i Skarbowi Państwa (orz. SN z dnia 30 października 1969 r., II CR 254/69, OSNCP 1970, z. 7) poz. 151). Jeżeli komornik nie przekaże wierzycielowi wyegzekwowanych kwot w całości lub nie zwróci dłużnikowi nadwyżki powstałej po zaspokojeniu wierzyciela, to wyrządza tym czynem szkodę Skarbowi Państwa, a nie tylko wierzycielowi lub dłużnikowi (orz. SN z dnia 20 listopada 1968 r„ I CR 345/69, OSNCP 1970, z. 12, poz. 223).
4. Roszczenie przeciwko komornikowi o naprawienie szkody wynikającej z przestępstwa popełnionego przez komornikaa wtoku jego czynności przedawnia się z upływem lat dziesięciu na podstawie art. 442 § 2 k.c., a nie z upływem lat dwóch na podstawie art. 769 § 3 k.p.c.
Leave a reply