Treściowe ograniczenia majątkowych praw autorskich

Treściowe ograniczenia majątkowych praw autorskich stanowią wyjątek od zasady ich wyłącznego charakteru. Wprowadzając licencje ustawowe ustawodawca stawia dobro publiczne przed prywatnym interesem dysponentów tych praw. Oznacza to, iż wiążą one podmioty praw autorskich z mocy samego prawa. Mieszczącym się w ramach licencji ustawowych działaniom nie można się skutecznie przeciwstawić, gdyż nie stanowią one naruszenia prawa. Zgoda podmiotu uprawnionego nie ma tutaj większego znaczenia, w przeciwieństwie do pozostałej, objętej wyłącznością sfery praw majątkowych, w której udzielane przez ten podmiot zezwolenie, np. wyrażone w umowie licencyjnej, decyduje o legalności eksploatacji przysługującego mu utworu.

Interes publiczny stanowi przeciwwagę interesu prywatnego podmiotów praw autorskich, dążących w naturalny sposób do maksymalizacji zyskownego udostępniania przysługujących im utworów. W niektórych przypadkach uzależnianie skorzystania z twórczych dziel od zgody ich wyłącznego dysponenta byłoby niecelowe, podobnie jak nieograniczona możliwość żądania przez niego wynagrodzenia za każde bez wyjątku skorzystanie z danego utworu przez inny podmiot.