Dopiero umiejętne ich połączenie

Dopiero umiejętne ich połączenie w twórczą konstrukcyjnie całość daje efekt w postaci utworu, dla którego istoty bez znaczenia pozostaje samo utrwalenie projektu architektonicznego w postaci stosownego szkicu. Fizyczne sporządzenie go przez jednego tylko ze współpracujących ze sobą twórczo architektów nie upoważnia jeszcze do twierdzenia, iż nie mamy w danej sytuacji do czynienia z utworem współautorskim, który jednak będzie miał charakter dzieła współtwórczo nierozłącznego co do składających się na niego wkładów.

Podsumowując, zarówno w przypadku współtwórczości rozłącznej, jak i nie-rozłącznej, współtwórcy są podmiotami wspólnie wyłącznie uprawnionymi z tytułu praw majątkowych do współautorskiego dzieła. Jest to cecha łącząca obie spotykane w praktyce sytuacje. Odmienność między nimi sprowadza się zaś w kontekście pod-miotowym do tego, iż niektórzy lub wszyscy współuprawnieni w wariancie współtwó-rczości rozłącznej są dodatkowo podmiotami majątkowych praw autorskich do wnie-sionych przez nich do kolektywnego dzieła wkładów samoistnych, traktowanych jako odrębne utwory, czyli że współtwórcy ci są podmiotami podwójnie wyłącznie upraw-nionymi w związku z realizacją współautorskiego przedsięwzięcia.