Art. 769 k.p.c., przewidujący solidarną odpowiedzialność komornika – jako organu egzekucyjnego – i Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przez komornika umyślnie lub przez niedbalstwo, wyłącza – w zakresie w nim unormowanym – stosowanie przepisów działu piątego rozdziału I kodeksu pracy.
7. Termin roczny przewidziany w § 1, jak i termin miesięczny z § 3 biegnie od dnia, w którym bezskutecznie upłynął termin do wniesienia powództwa przez wierzyciela lub do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania, albo od dnia zawiadomienia o cofnięciu pozwu, albo od dnia uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego żądania lub odrzucającego pozew albo wniosek. Upływ terminu miesięcznego z § 3 pozbawia jedynie dłużnika pierwszeństwa zaspokojenia z kaucji złożonej przez wierzyciela i uprawnia sąd do zwrotu jej wierzycielowi. Po upływie zaś rocznego terminu przewidzianego w § 1 dochodzenie roszczenia jest niedopuszczalne, gdyż wygasa ono z upływem tego terminu.
8. Przewidziana w § 2 solidarna odpowiedzialność wierzycieli zachodzi, gdy na skutek ich wniosku wykonano zarządzenie tymczasowe. Obojętne przy tym jest, czy kilku wierzycieli uzyskało zabezpieczenie na skutek wspólnego czy osobnych wniosków. W tym ostatnim wypadku niezbędne jest do powstania solidarnej odpowiedzialności wierzycieli, by ten sam sposób zabezpieczenia wykonano równocześnie na rzecz wszystkich wierzycieli (J. Korzonek: Postę-powanie egzekucyjne i zabezpieczające, s. 1388). Nie jest przekonujące, bo nie wynika z treści komentowanego przepisu, stanowisko M. Allerhanda (Kodeks postępowania cywilnego, s. 650), by solidarna odpowiedzialność wierzycieli zachodziła tylko wtedy, gdy złożono łączny wniosek, nie zaś wówczas, gdy na podstawie rozmaitych wniosków kilku wierzycieli wykonano zabezpieczenie.
Leave a reply