Orzeczenie z dnia 4 czerwca 1971 r.

8. Nie jest wyłączone zabezpieczenie powództwa przewidzianego w art. 138 k.r.o. o uchylenie lub obniżenie obowiązku alimentacyjnego przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Ze względu na potrzebę szczególnej ochrony interesu osoby uprawniionej do alimentacji zawieszenie postępowania egzeku-cyjnego może mieć miejsce tylko wówczas, gdy powództwo jest uwiarogod- nione w wysokim stopniu (uchwała SN z dnia 27 listopada 1980 r., III CZP 60/80, OSNCP 1981, z. 6, poz. 97).

9. Paragraf 2 art. 753 k.p.c. zezwala na stosowanie § 1 także do roszczeń o rentę należną z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenia ciała lub za utratę żywiciela (art. 444 § 2 i art. 446 § 2 k.c.) oraz do roszczeń o zamianę uprawnień objętych treścią dożywocia na dożywotnią rentę (art. 913 § 2 k.c.), z tym zastrzeżeniem jednak że wymaga dodatkowego warunku uprawdopodobnienia, że bez zabezpieczenia wierzyciel byłby pozbawiony środków koniecznego utrzymania oraz wydania postanowienia po przeprowadzeniu rozprawy. Wyłą-czając stosowanie art. 749 k.p.c., zezwala na wydanie zabezpieczenia roszczeń pieniężnych także przeciwko Skarbowi Państwa. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 4 czerwca 1971 r„ III CRN 112/70 (OSPiKA 1972, poz. 1) ustalił zasługującą na aprobatę tezę: „Wyrażona w art. 753 § 2 k.p.c. zasada, że w sprawach o rentę należną z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu dłużnika do uiszczenia pewnej sumy pieniężnej, odnosi się wyłącznie do roszczeń o rentę z art. 444 § 2 k.c., nie dotyczy zaś wyłożenia z góry sumy potrzebnej na koszty leczenia, przewidzianego w § 1 tegoż artykułu”.

10. Ograniczenia czasowego ustanowionego w art. 730 § 2 k.p.c. nie stosuje się do spraw określonych w § 1 i 2 art. 753 k.p.c.