Przepisy o postępowaniu zabezpieczającym

Nie ma natomiast zwolnienia od pierwszego wymagania, nawet wtedy, gdy sąd podej-muje zarządzenie tymczasowe z urzędu. Będzie on wtedy zobowiązany prze-prowadzić odpowiednie dochodzenie (art. 232 k.p.c.) w celu stwierdzenia wia- rogodności roszczenia.

4. Sposób zabezpieczenia omawia § 1 art. 753 k.p.c. i polega on na zobowią-zaniu dłużnika do uiszczenia wierzycielowi w powtarzających się terminach pewnej sumy pieniężnej. Poza tym mogą być stosowane – obok lub zamiast – sposoby zabezpieczenia określone w art. 747 k.p.c., jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że w danej sprawie bardziej odpowiedni jest jeden lub dwa albo wszystkie łącznie wymienione w tym przepisie.

5. W sprawach o alimenty zabezpieczenia powództwa może nastąpić także na posiedzeniu niejawnym w wypadkach nie cierpiących zwłoki zarządzenie tym-czasowe może wydać sam przewodniczący (uchwała SN z dnia 7 lipca 1982 r., III CZP 29/82, OSNCP 1983, z. 1, poz. 6).

6. Przepisy o postępowaniu zabezpieczającym stosuje się odpowiednio do postępowania o orzeczenie obowiązku małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny przez czas trwania procesu o rozwód lub o unieważnienie małżeństwa oraz o sposobie roztoczenia w tym czasie pieczy nad wspólnymi małoletnimi dziećmi (art. 443 § 1 i 2 k.p.c.). W sprawie o alimenty, wszczętej przed wytoczeniem powództwa o rozwód, sąd – zawieszając postępowanie zgodnie z art. 445 § 2 k.p.c. – powinien rozpatrzyć wniosek o zabezpieczenie powództwa (uchwała SN z dnia 14 lipca 1966 r„ III CZP 52/66, OSNCP 1967, z. 1, poz. 9).

7. Pozwany w procesie o ustalenie ojcostwa i alimenty może domagać się od małoletniego powoda – po prawomocnym oddaleniu powództwa – zwrotu kwot zapłaconych mu na podstawie postanowienia wydanego w trybie art. 753 § 1 k.p.c. Niezależnie od tego pozwanemu przysługuje – na zasadzie art. 140 k.r.o. – roszczenie o zwrot dokonanych świadczeń od osób zobowiązanych do alimen-tacji, przy czym zaspokojenie wierzyciela przez jednego z dłużników zwalnia pozostałych (uchwała SN z dnia 3 października 1972 r., III CZP 53/72, OSNCP 1973, z. 10, poz. 164).