Skutkiem powyższych domniemań jest przerzucenie ciężaru dowodu. Oznacza to w praktyce, że to nie poszkodowany będzie musiał dowodzić istnienia swoich wyłącznych uprawnień z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, ale wręcz przeciwnie – pozwany, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności, będzie musiał obalić domniemanie, a więc udowodnić, że podmiot dochodzący ochrony, wbrew wskazaniu domniemania, nie mógł być naruszeniem dotknięty, gdyż określone prawo autorskie lub prawo pokrewne w ogóle mu nie przysługuje.
Zarówno egzemplarze utworu, jak i nośniki przedmiotów praw pokrewnych, stanowią dowód powstania dobra niematerialnego, dokumentujący jego stworzenie. Właściwe ich oznaczenie uruchamia zaś działanie odpowiednich domniemań „podmiotowych”. Może się jednak zdarzyć, że wykazanie pochodzenia określonego dobra nie jest takie proste, mimo że podmiot uprawniony dysponuje dokumentem, jakim jest zapis spornego dobra i mimo że dokument ten został sygnowany oznaczeniem, wskazującym autorstwo określonej osoby.
Leave a reply