Klauzula wykonalności

2. Art. 781 § 2 k.p.c. ustanawia ogólną właściwość nadawania klauzuli wykonalności „innym tytułom”, a zarazem wyjątki od niej, które zostały określone w art. 777 pkt 3 i 4 k.p.c. Według E. Wengerka (w: Komentarz do k.p.c., s. 129) niejasny człon przepisu o nadaniu klauzuli wykonalności tytułowi, gdy wierzyciel zamierza wszcząć egzekucję za granicą, należy rozumieć jako nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu przez sąd, który go wydał.

3. Sąd, który wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym lub upomina- wczym, nadaje – po uprawomocnieniu się go – klauzulę wykonalności niepra-womocnemu nakazowi zapłaty w postępowaniu nakazowym, stanowiącemu tytuł zabezpieczenia, nadaje klauzulę wykonalności stosownie do art. 492 k.p.c.

4. Wyrok sądu polubownego powinien być doręczony stronom, a dopiero po jego doręczeniu akta sprawy sąd polubowny składa w sądzie państwowym, który byłby właściwy do rozpoznania sprawy. Sąd ten jest właściwy do nadania klauzuli wykonalności wyrokowi sądu polubownego lub ugodzie zawartej przed tym sądem (art. 696 i 710 k.p.c.). Tenże sąd państwowy właściwy jest także w razie wydania wyroku przez stały sąd polubowny, chociaż sądy te mogą przechowywać akta we własnym archiwum (art. 710 § 2 k.p.c.). Sąd państwowy może nadać klauzulę wykonalności wyrokowi sądu polubownego dopiero po uprawmocnieniu się postanowienia o stwierdzeniu wykonalności tego wyroku (art. 711 § 2 k.p.c.).

5. Określenie właściwości sądu do nadawania klauzuli wykonalności tytułom egzekucyjnym w art. 781 k.p.c. jest pełne i dlatego brak podstaw do stosowania innych przepisów o właściwości sądu.