Blog Archives

Jeżeli miejsce pobytu dłużnika nie jest znane, sąd ustanowi dla

niego kuratora z urzędu, gdy egzekucja ma być wszczęta z urzędu, w innych zaś sprawach – na wniosek wierzyciela.

1. Kuratora dla dłużnika, którego miejsce pobytu nie jest znane, ustanawia sąd egzekucyjny właściwy miejscowo dla dłużnika, i to zarówno wtedy, gdy egzekucja została wszczęta na wniosek, jak i z urzędu lub na żądanie uprawnionego organu. Sąd, który ustanowił kuratora, sprawuje nad nim nadzór, wydaje mu zaświadczenie, bada sprawozdania (art. 604, 605 k.p.c.). Kurator spełnia swe czynności do czasu uchylenia przez sąd postanowienia o jego ustanowieniu.

Na tle tego przepisu mogą powstać różne sytuacje wymagające podjęcia przez uspołeczniony zakład pracy odpowiednich decyzji. Nie będzie wątpli-wości, jeżeli łączna suma, która może być potrącona na poczet świadczeń ali-mentacyjnych (art. 87 § 3 k.p.), wystarcza na ich pełne pokrycie. Problem pow-staje wtedy, gdy suma ta nie wystarcza albo gdy wynagrodzenie za pracę zos-tało zajęte w trybie egzekucji sądowej lub administracyjnej.

Jeżeli ustanowiono zarządcę masy majątkowej lub kuratora spadku albo gdy powołano wykonawcę testamentu, do egzekucji z mienia poddanego ich pieczy konieczny jest tytuł egzekucyjny wydany przeciwko tym osobom. Przepis § 2 artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio.

1. Ustanowienie zarządcy masy majątkowej ma miejsce m.in. w razie usta-nowienia zarządu w trybie zabezpieczenia roszczeń (art. 737 k.p.c.), zabezpie-czenia spadku (art. 636 k.p.c.), w toku egzekucji z wierzytelności i innych praw majątkowych (art. 908 k.p.c.). Nie można prowadzić egzekucji przeciwko właś-cicielowi tej masy, lecz przeciwko jej zarządcy, który jest wymieniony w tytule egzekucyjnym.

Komornik stwierdza każdą czynność egzekucyjną protokołem, który powinien zawierać:

– oznaczenie miejsca i czasu czynności

– imiona i nazwiska stron oraz innych osób uczestniczących w czynności

– sprawozdanie z przebiegu czynności

– wnioski i oświadczenia obecnych

– wzmiankę o odczytaniu protokołu

– podpisy obecnych lub wzmiankę o przyczynie braku podpisu

Do egzekucji ze wspólnego majątku wspólników spółki prawa cywilnego konieczny jest tytuł egzekucyjny wydany przeciwko wszystkim wspólnikom.

1. Spółka cywilna nie ma zdolności do działania w postępowaniu egzekucyj-nym jako osoba trzecia lub uczestnik nie będący stroną (uchwała SN z dnia 28

stycznia 1 993 r., III CZP 1 68/92, OSP 1993, z. 10 z glosą A. Jędrzejewskiej). Jednakże według uchwały SN z dnia 7 lipca 1993 r., III CZP 87/93, spółka cywilna – spełniająca wymagania określone w art. 4797 k.p.c. – ma zdolność sądową w postępowaniu w sprawach gospodarczych tytuł egzekucyjny wydany przeciwko takiej spółce nie stanowi podstawy nadania klauzuli wykonalności przeciwko wspólnikowi tej spółki. Jedynie wierzyciel osobisty wspólnika może wszcząć egzekucję z praw wspólnika, które mu przysługują na mocy art. 870 i 871 k.c. Wierzyciel, który dokonał zajęcia praw wspólnika w spółce, może z ważnych powodów żądać rozwiązania spółki przez sąd (art. 874 k.c.). Od chwili rozwiązania spółki do wspólnego majątku wspólników stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 875 § 1 k.c.). Spółka cywilna prowadząca ewidencjonowaną działalność gospodarczą ma zdolność upadłościową w skład masy upadłości spółki cywilnej wchodzi wyłącznie majątek wspólny wspólników ogłoszenie upadłości może nastąpić tylko wówczas, gdy istnieje co najmniej dwóch wierzycieli podmiotu gospodarczego, którego dotyczy wniosek (uchwała SN z dnia 27 maja 1993 r., III CZP 61/93).

1) zajęcia ruchomości, wynagrodzenia za pracę albo wierzytelności lub innego prawa

2) obciążenia nieruchomości dłużnika hipoteką przymusową lub zasta-wem wpisanym do rejestru okrętowego

3) zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzo-nej księgi wieczystej albo której księga wieczysta zaginęła lub uległa zni-szczeniu.

Za nieuzasadnioną odmowę udzielenia komornikowi wyjaś-nień lub informacji przewidzianych w artykule poprzedzającym albo za udzielenie informacji lub wyjaśnień świadomie fałszywych osoba odpowie-dzialna może być na wniosek wierzyciela lub z urzędu ukarana przez komornika grzywną do dwustu tysięcy złotych. Grzywną taką może być ukarany dłużnik, który zaniedba obowiązku powiadomienia o zmianie miejsca swego pobytu.

Przepis § 1 artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do nabywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli tytuł stał się prawomocny przed nabyciem. nien – stosownie do art. 792 k.p.c. – zastrzec temu nabywcy prawo powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczoną odpowiedzialność, jeżeli nie zostało to zastrzeżone już w tytule egzekucyjnym.

Zwolnienie od kosztów sądowych, przyznane stronie przez sąd w postępowaniu rozpoznawczym lub z którego strona korzysta z mocy ustawy, rozciąga się także na postępowanie egzekucyjne.

1. W przepisie tym rozciągnięto zwolnienie od kosztów sądowych, przyznane stronie przez sąd w postępowaniu rozpoznawczym lub z którego strona korzysta z mocy ustawy, na postępowanie egzekucyjne. Dotyczy to zarówno wierzyciela, jak i dłużnika oraz postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komor-nika lub przez sąd. Jeżeli tytuł wykonawczy wydaje się wierzycielowi, który w postępowaniu rozpoznawczym zwolniony był od kosztów sądowych, zamie-szcza się na nim wyrazy: „wierzyciel zwolniony od kosztów sądowych” (§ 217

Jeżeli wierzyciel lub sąd zarządzający z urzędu przeprowadzenie egzekucji albo uprawniony organ żądający przeprowadzenia egzekucji nie może wskazać przedmiotów służących do zaspokojenia wierzyciela, komornik wezwie dłużnika do złożenia wyjaśnień.

1. Art. 801 k.p.c. dotyczy egzekucji wszczętej z urzędu lub na żądanie uprawnionego organu. We wniosku lub żądaniu przeprowadzenia egzekucji powinny być wskazane sposoby egzekucji, świadczenie, które ma być spełnione, ale także przedmioty służące do zaspokojenia wierzyciela. Jeżeli we wniosku brakuje tych danych, komornik wezwie wierzyciela do uzupełnienia go w tym zakresie. W razie nieuczynienia tego, mimo wezwania komornika, zawiesi on postępowanie egzekucyjne stosownie do art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. (E. Wengerek w: Komentarz do k.p.c., s. 184). Gdyby jednak wierzyciel usprawiedliwił niemożność uzupełnienia wskazanych braków, wówczas komornik obowiązany jest wezwać dłużnika do złożenia wyjaśnień co do przedmiotów służących do zaspokojenia wierzyciela oraz sposobu egzekucji.

Jeżeli dłużnikowi przysługuje wybór między świadczeniami, które ma spełnić, a wyboru jeszcze nie dokonał, komornik, wszczynając egzekucję celem spełnienia tych świadczeń, na wniosek wierzyciela wyznaczy dłużnikowi odpowiedni termin do dokonania wyboru. Po bezskutecznym upływie tego terminu wierzyciel wybierze świadczenie, które ma być spełnione.

1. Komentowany przepis pozostaje w związku z art. 365 k.c. dotyczącym zobowiązań przemiennych (alternatywnych). Istotą tych zobowiązań jest to, że obejmują one dwa lub więcej świadczeń, przy czym spełnienie jednego z nich oznacza już wykonanie całego zobowiązania przez dłużnika. W zobowiązaniu przemiennym istnieje kilka świadczeń, ale tylko jedna wierzytelność. Zaspokojenie jej może nastąpić przez spełnienie jednego ze świadczeń przemiennych, co zwalnia dłużnika od całego zobowiązania.

W dni ustawowo uznane za wolne od pracy, jako też w porze nocnej, czynności egzekucyjnych można dokonywać tylko w wypadkach szczególnie uzasadnionych za pisemnym zezwoleniem prezesa sądu powiatowego, które komornik na żądanie dłużnika okaże mu przy wykonywaniu czynności.

W wyjątkowych wypadkach, i to za zezwoleniem prezesa sądu rejonowego, przy którym działa komornik, można dokonywać czynności egzekucyjnych w porze nocnej i w dni ustawowo uznane za wolne od pracy. Według art. 134 § 2 k.p.c. za porę nocną uważa się czas od godziny dwudziestej pierwszej do godziny siódmej dnia następnego. Dni wolne od pracy ustala ustawa z dnia 18 stycznia 1951 r. (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. zm.).

Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia wyda szczegółowe przepisy o czynnościach komorników oraz taksę za czynności komorników. Minister Sprawiedliwości może również w drodze rozporzą-dzenia wydać taksę za czynności osób, którym powierzono dozór zajętych ruchomości.

Na podstawie tego przepisu oraz art. 885 § 2, art. 865 § 3, art. 868 i 947 § 2 k.p.c. Minister Sprawiedliwości wydał rozporządzenie z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników (Dz.U. Nr 10, poz. 52 z późn. zm.), na podstawie art. 772 k.p.c. rozporządzenie z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie taksy za czynności komorników (Dz.U. Nr 62, poz. 264, z późn. zm.).